پلی اتیلن دسته ای از ترموپلاستیک ها (ترموپلاستیک ها) است که از پلیمریزاسیون گاز اتیلن بدست می آوریم. این پلیمریزاسیون تحت فشار و دمای بالا و در حضور کاتالیزورهای فلزی صورت می گیرد.
در این شرایط اتصالات پلی اتیلن تکاب به زنجیره هایی با طول 50 تا 50000 واحد تبدیل می شوند و موقعیت گاز اتیلن تغییر می کند و به یک جامد کریستالی سفید تبدیل می شود. پلی اتیلن ساختار بسیار ساده ای دارد که از همه پلیمرهای تجاری ساده تر است.
مولکول پلی اتیلن یک زنجیره طولانی از اتم های کربن است که به هر اتم کربن، دو اتم هیدروژن متصل است. پلی اتیلن با زنجیره های جانبی کم و کوتاه را پلی اتیلن سنگین (پلی اتیلن خطی) می گویند.
سریعترین راه برای اندازه گیری مقاومت لوله در برابر فشار، آزمایش هیدرواستاتیک است. تمام لوله های پلی اتیلن که تا حد شکست تحت فشار زیادی قرار می گرفتند، تنها دارای ترک هایی به طول 37 تا 100 سانتی متر بودند.
جدول 1 افزایش دائمی قطر نمونه های پلی اتیلن را پس از آزاد شدن فشار داخلی و اتمام آزمایش توضیح می دهد. لوله های پلی اتیلن تا فشار 10 مگاپاسکال را تحمل می کنند و در برابر تغییرات زمین و زلزله بسیار مقاوم هستند. با این حال، لوله های فولادی در مواجهه با این تغییرات به شدت مستعد شکستگی هستند.
تولید لوله های پلی اتیلن هیچ گونه اثر مخربی بر محیط زیست ندارد و لوله های پلی اتیلن به دلیل نداشتن مواد غذایی در برابر حملات میکروارگانیسم ها مقاوم هستند.
به دلیل برهمکنش اکسیژن با هوا و زنگ زدگی لوله های فولادی باعث اثرات منفی بر محیط زیست می شود.لوله های پلی اتیلن لوله های دوستدار محیط زیست هستند.
در این حالت هیچ شاخه ای از مولکول وجود ندارد. پلی اتیلن خطی سخت تر از پلی اتیلن شاخه ای است، اما پلی اتیلن شاخه دار آسان تر و هزینه کمتری برای ساخت دارد.
شکل این پلیمر کریستالی است. پلی اتیلن خطی یک محصول معمولی با وزن مولکولی 200000 تا 500000 گرم است که در فشار و دمای نسبتا پایین پلیمریزه می شود.
