به گوجه فرنگی 1401 که از دنیای جدید می‌رسیدند با شک و تردید نگاه می‌شدند زیرا سمی بودند و این امر برای سال‌های متمادی باعث کاهش سرعت گسترش آن در اروپا شد، حتی در کشورهایی مانند ایتالیا و اسپانیا که آب و هوا برای کشت آنها بسیار مساعد بود.
گوجه فرنگی متعلق به خانواده شب بو است، گروهی از گیاهان که شامل بسیاری از سبزیجاتی است که ما معمولاً در آشپزخانه استفاده می کنیم مانند بادمجان، سیب زمینی و فلفل، اما همچنین “پسرخاله” با شهرت کمی اطمینان بخش، از جمله گل شب بو و داتورا.
گوجه سبز حاوی آلکالوئیدهای سمی به نام سولانین است، اما اگر در حد اعتدال مصرف شود مشکلی برای بدن ما ایجاد نمی کند زیرا مقدار مصرف شده هنوز بسیار محدود است.
گوجه قرمز چطور؟ آنها نیز از شهرت بدی کاملاً نالایق برخوردار بوده اند، زیرا سولانین ها در واقع با رسیدن گوجه فرنگی ناپدید می شوند. با اکسید سرب به دست می آید.
سرب تحت تأثیر مواد غذایی اسیدی از جمله گوجه فرنگی به آرامی آزاد می شود و با غذا مخلوط می شود و در بدن رسوب می کند تا اینکه موارد واقعی مسمومیت ایجاد می شود.
ممکن است به دلیل رنگ های روشن یا طعم منحصر به فرد آن باشد، اما گوجه فرنگی اغلب پادشاه تعطیلات است به طوری که در ایالات متحده یک روز ملی به نام روز گوجه فرنگی به آن اختصاص داده شده است که در 6 آوریل جشن گرفته می شود.
در شهر رنو، نوادا، نبرد یک ساعته گوجه فرنگی رسیده نیز وجود دارد که از سال 2009 هر ساله در آخرین یکشنبه ماه اوت برگزار می شود و توسط انجمن سرطان آمریکا برای جمع آوری کمک های مالی برای مبارزه با این بیماری سازماندهی می شود.
سرطان.این رویداد بر اساس Tomatina، مشهورترین جشنواره گوجه فرنگی در جهان است که از سال 1945 در آخرین چهارشنبه ماه اوت در شهر Buñol اسپانیا، در حدود 40 کیلومتری والنسیا برگزار می شود.
