نوع گره بافت در فرش دستباف اصفهان اصلی ترین تغییری است که در فرش دستباف می بینید. دو نوع اصلی گره وجود دارد: گره ترکی (که به آن گره غیوردس نیز گفته می شود) و گره ایرانی (که به آن گره سنه نیز گفته می شود).
تکنیک گره متقارن حداقل 2500 سال است که در ایران کاربرد دارد. اقوام آذری و بختیاری، کردها و عشایر قالی هایی با گره متقارن بافته اند و هنوز کسی نمی داند که چرا این گره به اشتباه به گره ترکی معروف است.
گره متقارن قوی ترین گرهی است که به فرش بسته می شود. در یک گره متقارن نخ از وسط دو رشته عبور کرده و پس از دور زدن آن ها از آن ها خارج می شود.
وقتی یک سر نخ را بکشید، گره سفت می شود. گره ترکی بیشتر در قالی های شمال غربی ایران، کردستان، آذربایجان و البته ترکیه دیده می شود. این گره قوی و متقارن باعث ایجاد یک پرز بسیار ثابت می شود و معمولاً در فرش های ضخیم تر استفاده می شود.
گره متقارن به گره ایرانی معروف است که بیشتر در قالی های مناطق مرکزی و شرقی ایران، پاکستان و هند استفاده می شود. در گره فارسی، یک نیمه را به دور تار محکم می‌بندند و نیمه دیگر را شل می‌گذارند. گره نامتقارن حاصل که می‌تواند محکم‌تر از گره‌های ترکی در کنار هم قرار گیرد، و گره ایرانی را برای فرش‌هایی با تراکم بالا با طرح‌های بسیار دقیق ایده‌آل می‌کند.
فرش دستباف ایرانی انواع مختلفی دارد. تنوع در روش تولید، اندازه، جنس، کیفیت، ظرافت، ظرافت و تنوع طرح، رنگ، ظاهر و تفاوت‌های ساختاری، همگی باعث شده است که فرش دستباف ایرانی دارای محصولاتی خاص و نامی خاص باشد.
فرش شهری: به معنای فرشی است که در کارگاه شهری بافته می شود. فرش‌های شهری ایران یا قالیچه‌های شهری که معمولاً در کارگاه‌های شهری بافته می‌شوند، معمولاً ظریف با تراکم نسبتاً زیاد هستند. قالی بافی در شهرها در دوره صفویه با ایجاد کارگاه های بزرگ قالی بافی در اصفهان و تبریز گسترش زیادی یافت.
